• 

• 

• 

“Sy’ isho mi roi eli Haul ar dy gefn di?” Gofynnodd Marc i Tom, wrth wasgu peth o’r eli o’r botel ar ei law’n barod beth bynnag oedd yr ateb am fod.

Roedd hi’n b’nawn Sul poeth o Fai  ac roedd yr hogiau wedi penderfynnu  mynd i Ben Foel i dorheulo ac ymlacio. Daethant a photel o ddŵr ac afal yr un fel bwyd a diod, doedda’ nhw ddim wedi bwriadu aros uno’n rhy hir.

Doedda’ nhw ddim yno ar ben eu hunain gan fod Pen Foel yn le poblogaidd i bobl ddod am bicnic, i weld y gromlech hynafol â’r olygfa tuag at y pentref a’r môr tu draw o uchder y bryn. Cafodd Marc a Tom le yn llygaid yr Haul ar ddarn o laswellt  wedi ei amgylchynu bron a thwmpathau trwchus o eithin yn eu llawn blodau. Roedd oglau blodau’r eithin yn dew yn yr aer o’u cwmpas a gwres yr Haul yn llethol yng ngorlan y llwyni pigog.

Roedd y ddau eisioes wedi tynnu eu crysau-T ac wedi bod yn gorwedd ochr yn ochr  yn eu tronsiau i gael y gorau o’r Haul. Gorweddai Tom ar ei stumog yn hanner darllen nofel oedd o wedi trio’i ddarllen o’r blaen. Cymerodd Marc ar ei hun i godi ac eistedd ar gluniau Tom a dechrau gwasgu’r eli Haul oer o’i botel a’i rwbio tros ysgwyddau poeth ei bartner. “O mae hynna’n braf” meddai Tom wrth deimlo oerni hudolus yr eli ar ei groen. Gollyngodd y llyfr o’i ddwylo a gorffwysodd ei wyneb ar y gwellt glas ac ymlaciodd ei ysgwyddau’n gyfan gwbl i fysedd ei bartner. Bu raid ail-gydio’n y llyfr rhyw dro arall a thrio eto. Rhwbiodd Marc fwy o’r eli tros ysgwyddau’i bartner, ac wrth weithio’r eli i fewn i’w groen, sylweddolodd cyamaint mwy cyhyrog oedd ysgwyddau Tom wedi datblygu ers iddo ddechrau mynychu’r gampfa’n y dre ddiwedd y flwyddyn dweuthaf. Tywalltodd ychwanneg o’r eli lawr hyd at waelod cefn Tom a gwingodd hwnnw gyda oerni’r hylif hudol. Rhwbiodd yr eli’n ofalus lawr yr asgwrn cefn, mwythonnodd yr hylif gwyn oer i’r cyhyrau, i lawr hyd at gyhyrau gwaelod y cefn, yna’n ei ôl fyny a rownd ei asennau a phrin gyffwrdd yn nipyls Tom.

Arhosodd Tom yn llonnydd gan ddweud dim gair. Teimlodd ei anadl yn cyflymu a teimlodd ei goc yn styrian yn ei drôns. Symudodd dwylo Marc nôl at waelod cefn Tom a rhwbiodd y cyhyrau naill ochr i gynffon ei gefn.

Y funud nesaf tynnwyd sylw’r ddau gan sŵn cwpwl yn cerdded heibio – wrthi’n chwilio am le delfrydol am bicnic, – os bu i’r cwpwl sylwi ar Marc a Tom yna ddaru nhw ddim cymeryd arnynt, ac aethant yn eu blaen  ymhellach ychydig i lawr y bryn.

Dychwelodd Marc i ganolbwyntio ar ei bartner eto, gan fynd a’i law lawr heibio lastig trôns Tom a chael hyd i’w dwll poeth. Cododd Tom ei belfis yn awgrymus, doedd Marc angen dim perswâd, – gwthiodd ei fys canol heibio’r sffincter tynn a theimlodd y poethni tu fewn. Ochneidiodd Tom a chaledodd ei goc ar unwaith. Edrychodd Marc o’i gwmpas tros yr eithin, doedd neb i’w weld yn agos o’u cwmpas er fod lleisiau yw clywed rhywle o gwmpas y gromlech y tu ôl iddyn nhw.

Tynnodd Marc ei drôns a’i law rhydd, roedd ei goc yntau’n galed eisioes hefyd gyda pre-cum wedi llifo i ddefnydd ei drôns cotwm. Tynnodd ei law arall yn rhydd o drôns Tom am eiliad a phoerodd ar ei fysedd cyn ei ddychwelyd at dîn ei bartner a theimlo am ei dwll tîn. Pwysodd ei fys canol i fewn heibio’r sffincter unwaith eto i fawr fwynhád amlwg ei bartner. Tynnodd Marc drôns Tom mewn un symudiad, cododd hwnnw ei belfis fyny’n awydd i gael beth oedd yn dwad nesaf. Tynnodd Marc ei flaengroen lawr heibio’i nob fawr wlyb cyn anelu’i goc at dîn eiddgar ei bartner. Edrychodd o’i gwmpas unwaith eto’n frysiog cyn cael gafael ar gluniau Tom a phlannu ei goc i fewn yn ddwfn ac ymhell i dîn Tom. Collodd Tom ei anadl am funud wrth i Marc wthio’i hun mewn un symudiad cyflym i gyd i fewn “…OOO ffwc, ia, ffwcia fi Marc, ffwcia fi hefo dy goc fawr galed!” mynnodd Tom wrth deimlo coc ei bartner yn ddwfn yn ei grombil .

Ac mi roedd hi’n goc reit fawr hefyd, wyth modfedd mwy neu lai, ac yn galed fel hearn Sbaen. Fe ffwciodd Marc ei bartner yno’n yr eithin, llifodd chwys lawr ei gefn, teimlodd wres yr Haul ar ei war, clywodd gwpwl arall a’u ci’n pasio, gwelodd lanc ifanc lleol yn sbïo arnyn nhw o ochr draw i’r eithin, gwyddai fod y llanc yma’n chwarae hefo’i goc yn ei shorts yr un pryd, yn cael haliad wrth wylio’r sioe. Roedd Marc wrth ei fodd hefo hyn a daliodd i ffwcio’i bartner yn fwy brwdfrydig nag erioed, a gwyddai nad oedd Tom yn gwybod fod ganddyn nhw gynulleidfa.

Dechreuodd ochneidio a bustachu wrth iddo ddod yn nes at ddwad, brathodd ei wefus isaf i drio peidio  bustachu mor uchel. Tynnodd ei goc allan o Tom, a thrôdd hwnnw rownd i’w wynebu ac i disgwyl yn eiddgar am ei anrheg…

Haliodd Marc ei goc am fater o eiliadau a chyn pen dim gydag un ochenaid anifeilaidd fe rhyddháodd gwerth pedwar diwrnod o sbync, mi ddôth,  tasgodd yr hylif gwyn poeth tros stumog, brest flewog a gwddw Tom. Digwyddodd i edrych i fyny a gweld – a chlywed y llanc yn dwad tros flodau’r eithin, gwelodd ei goc dew, tua chwe modfedd, a gweddill ei sbync yn llifo’n ddioglyd tros ei law. Arhosodd y llanc yno’n trio cael ei wynt yn ôl, a’i goc yn ei law, i weld beth ddigwyddai nesaf yr ochr arall i’r eithin, safai yno, gystal a dweud “..dwi’n gwybod na ddylswn i fod wedi bod yn sbïo arno chi ond, ffwc o beryg mod i’n mynd i adael rwan.”

Dychwelodd sylw Marc yn ôl i’r dyn horni noeth oedd yn gorwedd o’i flaen, gwennodd arno a chasglodd y sbync oddi ar gyhyrau ei stumog a’i ddefnyddio fel liwb i halio coc ei bartner, a gafaelodd yn ei gŵd a’i law arall, – rhoddodd ei holl sylw ar wneud i Tom ddwad. Roedd coc Tom yn llai na choc Marc, tua chwech a hanner modfedd ond oedd yn dewach o ddipyn. Haliodd ar hyd bôn y goc dew, gwyrodd lawr i sugno’i blaen yr un pryd gan wneud sŵn slyrpian gwlyb. Gyda’i law arall gollyngodd â cŵd Tom a dechreuodd yn hytrach chwarae gyda’i frest flewog, a teimlodd am ei nipyls, gwyddai na hoffai Tom i neb wasgu’n ormodol ar ei nipyls felly fe gyfforddodd a nhw’n dendar, gwyddai wrth wneud hyn na fyddai’n cymeryd llawer eto i’w bartner ddwad. Yn wir, o fewn dim o amser fe ddechreuodd Tom ochneidio a bustachu’n go uchel. Cariodd Marc ymlaen i sugno a halio coc Tom ond symudodd ei law sbynclyd i’w roi tros geg Tom i’w ddistewi tipyn, – ond yn ofer.

Tynnodd Marc ei wefusau oddi ar goc Tom jest mewn pryd. Sbynciodd Tom ag un ochenaid o ryddhad uchel, tasgodd y sbync o’i goc gyda grym gan daro Marc ar ei frest tra neidiodd mwy i’r eithin. Daliodd Marc i halio coc ei bartner, hoffodd wasgu’r goc i wneud dwy wythien las oedd arni sefyll allan yn fwy fwy wrth atal y gwaed lifo oddi wrthi.

“O ffwc Marc, mi oeddwn i angen hynna” oedd yr oll allai Tom ei ddweud nes i’w anadl ddychwelyd. Cododd ar ei eistedd a chusanu Marc yn dendar ar ei wefysau, ac ar yr un pryd gafaelodd yng nghoc ei bartner a oedd dal yn hanner caled ac yn dal i lifo ychydig o sbync. Tynnodd ei hyn yn rhydd o wefysau ei bartner, edrychodd i fyw ei lygaid cyn mynd ati i lyfu’r sbync oedd wedi glanio ar gyhyrau brest Marc.

Safai’r llanc yn ei unfan am ychydig, a chan weld fod y sioe drosodd, aeth yn ei flaen tuag at adref, wedi gwneud penderfynniad a fyddai’n newid ei fywyd…

Gorweddai’r ddau’n chwysllyd yn nôl ar y gwellt a’u hanadl dal heb arafu. Roedd oglau melys yr eithin rwan yn gymysg ag oglau sbync y ddau. Ar ôl rhai munudau o ddistawrwydd straffagliodd Marc a Tom i roi eu tronsiau’n nôl amdanynt, clywsant deulu’n agosau o gyfeiriad y Gromlech yn trio dal ‘fyny hefo glöyn byw a oedd yn eu tywys tuag at gyfeiriad yr hogia.

…………………………………………………………………………………………………

Ychydig funudau ynghynt,

“Na Cai, paid, plis stopia, ‘sgynai ddim amser i hyn, maraid i mi fynd i ‘ngwaith derbyn pedwar!”

Gafaelodd Mari yng ngarddwrn ei chariad o chwe mis a’i stopio rhag daffodd ei bra. Wedi cael deuawr o sgwrsio a drôdd yn gusanu ac ychydig mwy yng ngwres yr Haul ar lethr Ben Foel roedd raid i Mari ei throi hi’n fuan a mynd ar ei shifft prynhawn yng Ngwesty’r Angor yn y pentref. Doedd fyw iddi fod yn hwyr eto ar ôl y tro dweuthaf, – a oedd eto’n ddiolch i Cai. Roedd hi angen y pres i helpu tuag at dalu am ei chwrs archeoleg yn y brifysgol a ddechreuai mewn ychydigo wythnosau.

“O plîs Mari, ti mor secsi a mi fysa’n grêt gwneud allan hefo chid’n fama, – does ‘na neb arall o gwmpas.” Plediodd Cai gan orwedd ar ei gefn er mwyn iddi weld y codiad amlwg yn ei shorts.

Gwyddai Mari mai ffordd Cai o drio bod yn ‘rhamantus’ oedd dweud ‘gwneud allan’ pan olygai ‘gael rhyw’ – a mi fysa hi wedi hoffi cario ‘mlaen, doeddan nhw heb gael rhyw ers bron i fythefnos rhwng ei shifftiau hi a gwaith Cai, ond yn anffodus roedd raid iddi fynd. Roedd rhyw hefo Cai’n grêt, ei hail chariad go iawn, roedd o’n dyner a chariadus ac o hyd yn trio gwneud yn siwr y bydda hi’n dwad cyn y fo, er fod hyn ar brydiau’n amlwg wedi bod yn anodd!

Meddai hithau i leihau’r boendod o gael ei wrthod, “Sw ni wrth fy modd yn cael jump hefo chdi yma’n ganol y rhedyn a’r eithin – dwi’n ysu i dy gael di, wir yr!” meddai wrth hel ei phac, a chydio yng nghodiad amlwg yn shorts ei chariad.

“O come on Mari, plîs, – mi weli di gymaint dwi’n ‘ysu’ hefyd!’ Protestiodd Cai ond roedd Mari’n barod ar ei thraed ac yn cychwyn cerdded yn ôl lawr am y pentref.

“Welai di fory Cai, lyf iw!” meddai wrth  dynnu darnau bach o redyn sych o’i gwallt a chodi ei llaw heb tro’i phen yn ôl i sbîo arno.

Arhosodd Cai lle’r oedd o, beth oedd o am ei wneud rwan hefo’r codiad yn ei shorts? Cododd ar ei draed gan fwriadu anwybyddu ei goc galed a dechhreuodd gerdded i fyny tuag at y Gromlech, – sylwodd ar ôl ychydig o gamau nad oedd ei godiad am gael ei anwybyddu mor hawdd a hynny. Ceisiodd ei wneud yn llai amlwg gan gerdded a’i ddwy law’n ei boced, ceisiodd ail-drefu pethau fel nad oedd ei goc iw weld mor amlwg ond wrth gyffwrdd ynddi fe galedodd yn fwy.

Yna’n sydyn, prin ddau fedr wrth ei ymyl fe glywodd leisiau dau ddyn yn dod o gyfeiriad twmpath mawr o eithin, “….o ffwc Marc, ffwcia fi, ffwcia fi hefo dy goc fawr..”

Gwyddai Cai pwy oedd Marc a’i bartner gan fod pawb yn ‘nabod eu gilydd yn y pentref, er nad oedd eiroed wedi siarad a’r un o’r ddau’n gymdeithasol. Er cysidrai Cai ei hun yn strêt, roedd o’n medru edmygu’r ffurff gwrywaidd dynol, ac ambell waith wedi dal ei hun yn stydio cyhyrau breichaiu, coesau, ac ysgwyddau dynion yn ei gampfa. Teimodd ei godiad rwan yn boenus o galed yn ei drôns. Penderfynnod sbecian drwy’r eithin i weld be oedd yn digwydd, gwelodd, na, clywodd tuchan un dyn ac yna’r llall cyn gweld Marc yn noeth lymyn yn ffwcio’i bartner Tom. Roedd y ddau gorff mewn un rhyddm chwyslyd, y dau’n tuchan tros sŵn eu ffwcio.

Edrychodd Cai o’i gympas, doedd neb arall i’w gweld yn agos, cyn tynnu ei grys-T tros ei ben, a thynnu ei goc eiddgar allan o’i shorts. Roedd pre-cum eisioes yn llifo o’i goc, doedd dim angen poer fel liwb. Dechreuodd halio’i goc a sbîo eto ar beth oedd yn digwydd o’i flaen drwy’r eithin.

Petrusodd am eiliad pan fu i’w lygaid gyfarfod â llygaid Marc. Safodd yno a’i goc galed yn ei law, – sylwodd Marc ar y llanc ifanc am y tro cyntaf, yn amlwg yn cael haliad wrth ei wylio’n ffwcio’i bartner. Rhoddodd hyn fwy o ysfa i Marc ffwcio Tom yn galetach gan wybod eu bod yn cael eu gwylio fel hyn. Y mwy y stydiodd Cai’r ddau’n ffwcio o’i flaen, mwy horni y teimlodd yntau. Gyda’i law rydd, mwythonnodd gyhyrau ei frest  – teimlodd lle roedd wedi shafio’r blew llai na bythefnos ynghynt, roedd wedi dechrau ail-dyfu, – coeliai nad oedd merched yn or-hoff o ddynion blewog am rhyw reswm. Aeth yn ei flaen i deimlo’i fôls, eto, roedd o wedi shafio’i gŵd am yr un rheswm, er nad oedd Mari erioed wedi datgan ei barn ar flewiach dynion iddo ers iddynt fod gyda’u gilydd.

Sylwodd nad oedd yr un o’r ddau ddyn o’i flaen yn shafio, – wel nunlle, roedd y ddau’n flewog o’u corryn yw traed.

Sylwodd ar Marc yn tynnu ei goc fawr o Tom a’i halio. Roedd y sŵn halio a’r tuchan yn ddigon i Cai. Syllodd ar Marc pan ollyngodd ei sbync tros ei bartner, roedd yr hylif poeth gwyn ymhobman. Anghofiodd Cai lle’r oedd o a hyd yn oed pwy oedd o pan cyrrhaeddodd at ei orgasm “….o, o, o ffwc, ffycin-el” meddai’n braidd yn rhy uchel. Tasgodd llif dew o sbync poeth o’i goc mewn llif nerthol gan lanio ar flodau’r eithin cyfagos. Roedd yn rhaid iddo sadio’i hun rhag baglu tros ei shorts wrth i’w orgasm gilio a gweddillion y sbync lifo’n ddioglyd o’i goc ar hyd ei law ac yna’n un llif sgleiniog ar ei shorts, – doedd o heb gael orgasm fel yna ers tipyn, hyd yn oed hefo Mari.

Safodd yno am rai eiliadau a’i goc yn ei law, gwrthododd i ollwng ar ei chaledni, rhaid oedd i Cai ei gwthio’n ei hôl i’w drôns yn weddol boenus, sylwodd ar hoel ei sbync gwlyb ar ei shorts, doedd dim y gallai wneud am hynny rwan, gobeithia’i y byddai wedi sychu’n ngwres yr Haul cyn cyrraedd y pentref. Dychwelodd ei anadl a churiad ei galon yn ôl yw rhyddm arferol. Gwelodd löyn byw’n hedfan tuag at ei sbync ar y blodyn eithin cyfagos cyn iddo fynd ymalen ar ei antur bach ei hun.

Tynnwyd ei sylw ar Tom a oedd dal yn gorwedd ar y gwellt tu draw i’r blodyn eithin gludiog. Sylwodd ar Marc yn rhoi ei law tros geg Tom i ddistewi ei duchan wrth iddo yntau agosau tuag at ei orgasm. Sylwodd fod coc Tom yn fyrrach ond yn dewach na un Marc, ond pan ddechreuodd ddwad, gwelodd fod mwy o sbync yn tasgu oddi wrtho, – doedd Cai erioed wedi gweld cymaint o sbync! Tynnodd Cai ei grys-T yn ôl tros ei ben gan anelu i’w chychwyn hi nôl adref ond ar ôl sylwi ar y ffasiwn sbync o goc y Tom, dechreuodd ddyfalu syt deimlad fyddai o gael dyn i ddwad trosto fo, ac unwaith eto, gwrthododd ei goc ei hun ufuddhau i’w orchymyn i fynd yn llipa!

Wrth adael Pen Foel a chychwyn cerdded y filltir yn ôl i’r pentref, methodd Cai a chael y darlun o’r ddau ddyn golygus yn ffwcio a dwad tros eu gilydd allan o’i feddwl. Nid yn unig hynny, ond, mewn dychryndod, sylwodd Cai pa mor horni oedd yr holl sefyllfa wedi ei wneud, – a’r ffaith ei fod wedi bod mor horni wrth wylio’r sioe nes iddo halio’i hun o’u blaen, mewn ffordd yn rhannu’r profiad hefo nhw, ac iddo gael un o’r orgasmau mwyaf dwys ei fywyd!!

Beth oedd yn i gyd yn ei olygu?

Gwyddai Cai’n iawn beth olygai hyn wrth gwrs. Golygai hyn ei fod wedi cychwyn ar siwrnai a oedd ar y gweill ers peth amser. Roedd Cai wedi bod yn gwadu’n gwir ers misoedd, blynyddoedd efallai. Cerddodd lawr y cae tuag at yr adwy a ddilynai i lôn y pentref. Gwrandawodd ar y gwenynnod a’r adar bach o’i gwmpas yn brysur wrth eu gwaith. Cofiodd sylwi ar y glöyn byw gynna wrth iddo ddod tros y blodyn eithin. Cofiodd am Mari, a meddyliodd am y sgwrs fydd raid ei wynebu â hi’n fuan, sut fydda’r ffordd orau i ddweud wrthi “Mari, dwi’n ddeu-rywiol”?