Ymbalfalodd Richard am y gwydryn o ddŵr a wyddai yr oedd wedi ei osod ar y bwrdd bach wrth ei wely cyn syrthio’i gysgu am dwn-i’m-faint-o’r-gloch neithiwr. Roedd ei geg yn sych fel nyth cath. Cyrrhaeddodd adref o’r Castell ar ei ben ei hun ar ôl noson o eistedd wrth y bar yn gwylio’i ffrind Trefor yn mynd trwy’i bethau ar y llwyfan o flaen criw swnllyd ond digon joli o gyd-Gogs a chwerthai ar bopeth a ddaeth o geg y frenhines drag o’u blaenau Erbyn diwedd y noson roeddynt oll yn morio canu i glasuron gan Cher, Kylie a Diana Ross.

Eistedd wrth y bar ar stôl uchel fu Richard, yn gwylio’r sioe a chymryd mewn awyrgylch y dafarn gyda’i pheli disgo, goleuadau tylwyth teg a phosteri’n hyrwyddo sioeau drag a nosweithiau codi arian at elusennau HIV a hoywon di-gartref a fu eto i fod.

Bu’n ddigon dewr ar ôl y drydydd peint i ddechrau sgwrs a chwpwl o hogia, a braf oedd medru siarad a chael hwyl hefo pobl hollol ddiarth am newid, gyda neb y gwybod ei hanes, – a neb yn malio dim y chwaith! Bu’n gwylio Deiniol yn gweithio’n brysur y tu ôl i’r bar – roedd o’n boblogaidd iawn gan y cwsmeriaid roedd hynna’n amlwg. Roedd ganddo’r gallu i siarad a phawb a gwneud pawb deimlo’n gartrefol ac yn rhan o’r noson, fel petai’n adnabod pawb a gerddai at y bar. Roedd ei gyd-weithwyr yn andros o annwyl hefyd, yn amlwg yn tynnu’ mlaen yn dda fel tim ac yn mwynhau’r gwaith. Erbyn diwedd y nos roedd Deiniol wedi tynnu ei grys-t a roedd wedi dod yn sioe fach ar ei ben ei hun y tu ôl i’r bar. Twriodd ddynion, hyn a fengach ato, wrth eu boddau’n gweld ychydig o gnawd cyhyrog a chwyslyd. Cafodd Richard gryn sylw gan Deiniol ar hyd y noson, roedd o wrth ei fodd yn dal ambell i sgwrs yma-ac-acw rhwng tynnu peint neu gymysgu coctel pob hyn a hyn.

Ond, ar ddiwedd y noson, er mor wych oedd bod allan yng nghwmni pobl wahanol am newid, ar ei ben ei hun y cysgodd Richard, ac am funud gadawodd iddo’i hun i deimlo’n siomedig na chafodd fachiad gan neb, doedd yr antur i’r dref ddim wedi troi allan fel y disgwyliodd yn y diwedd, gyda’r addawiad o fachu dyn blewog am ryw hawdd a horni ddim wedi’i wireddu. Sylwodd ei fod hyd yn oed wedi mynd i’w wely’n dal i wisgo’i drôns, – rhywbeth fydd o byth yn ei wneud. Teimlodd ei goc yn styrian o fewn y briffs ac estynnodd ei law i lawr i’w chyffwrdd. Meddyliodd am gael haliad cyn mynd am gawod a dechreuodd gofio am yr holl ryw yr oedd wedi ei fwynhau’n yr adeilad yma tros y blynyddoedd, ond, cyn mynd ymhellach fe ail-feddyliodd, tynnodd ei law allan o’i drôns, “Be’ di’r pwynt?” gofynnodd iddo’i hun, a chollodd yr ysfa i fynd ymhellach. Cododd ei hun allan o’r gwely ac aeth am gawod i olchi ffwrdd oglau’r noson gynt oddi arno.

“O dyna hi, bore da nghariad i, sut mae’r pen y bore ‘ma? Be’ gymeri di i frecwast ‘ngwash i?” Yno safai Trefor, allan o’i ddillad drag a mewn pyjamas a choban binc yn sipian sudd oren a chnoi tafell o dost brown a menyn. Er fod gwisg y frenhines wedi ei chadw am y tro, roedd Trefor y frenhines ei hun yn fyw ac iach yn y gegin. Newidiai o alw Richard, – a phawb arall os y doi at hynny o un ryw i un arall o fewn brawddeg yn aml, gallai rhywun gael ei alw’n ‘hi’, ‘fo’ neu ‘nhw’ neu beth bynnag o fewn eiliadau, doedd dim ots gan Trefor am fanylion dibwys fel rhagenwau ffurfiol!

“Bore da’n wir Mami Trefor”, dyna beth oedd enw Trefor gan ei ‘blant’ yn y ty arbennig hwn, “dwi’n champion diolch, wedi cysgu’n dda’n y gwely ‘na, diolch. Ymmmm, gymera’i baned o de a thost plîs?” Atebodd Richard wrth wneud ei hun yn gyfforddus wrth y bwrdd gegin a thrio anwybyddu’r cur pen oedd yn bygwth chwalu ei allu i ddal unryw sgwrs gall.

“Cysgu’n dda ia ma’chi, – ond cysgu, ac ar ben dy hun bach dwi’n gweld? – Os na ‘di’r hync yn dal yn dy wely’n disgwyl amdana chdi am ‘rownd two, neu three’ ia?” Holodd Trefor gan wybod nad oedd gan Richard hync o unryw fath yn ei ddisgwyl yn ôl i’r gwely mewn difrif.

“Give me some credit, dim ond ‘un’ hync, please, ti’n nabod fi’n well na hynny siawns Trefor!” Atebodd Richard, mor hawdd oedd llithro’n ôl i’r hwyl diniwed oeddynt wedi arfer fwynhau ers lawer dydd.

“Wwwww, gwrandwch ar hon, you dirty little minx wir!” Meddai Trefor gan osod paned o de a phlatiad o dost cynnes o flaen ei ffrind.

“O diolch i ti cyw, dwi’n barod am y tost yma. Na, dim lwc neithiwr ond mi oedd hi’n noson dda doedd, roedd y Gogs ‘na wrth eu boddau hefo chdi’n doeddan?”

“O oeddan, craduriaid, da di’r Gogs pan ddown nhw i lawr ato ni, mae nhw o hyd mor baord am ‘chydig o hwyl yn tydyn?” Llyncodd Trefor weddill ei sudd oren cyn dechrau ar dafell arall o dost, a chymerodd sedd wrth y bwrdd.

“Faint o’r gloch ddaeth pawb arall adra dŵad? Chlywish i neb yn cyrraedd” Holodd Richard wrth lowcio’i drydydd dafell o dost a menyn.

“Duwcs dwn im, – o ni adra cyn y cwbl lot ohona chi, mae Leila wedi mynd at ei ffrind newydd, Mari am y pen wsnos, cyrhaeddodd Deiniol, fy ngwash del adra tua tri a daeth Mathew’r dirty stop-out ddim adra o gwbl, – jest gweitia di, mi ddaw o adra nes mlaen yn gwneud y ‘walk of shame’, mashwr, er does ganddi hi ddim cywilydd o gwbwl, – jest fatha chdi ers talwm yn de cyw, ti’n cofio’r dyddia hynny?”

“Taw a son, mae’r dyddia hynny well and truly drosodd Trefor mae gynna’i ofn, pwy fydda isho…” Ond cyn i Richard gael gorffen ei frawddeg hunan-dosturiol fe dorrodd Trefor ar ei draws, yn gwybod yn iawn lle roedd Richard yn mynd hefo’i frawddeg.

“Paid ti a meiddio mynd i fana Mary-Lou, ydy, mae’n anodd pan ti’n cymharu dy hun hefo’r dynion ffit a horni ifanc yma’n dangos eu hunain i bawb a phopeth. Ond ti’n gwybod be? Mor hawdd fysa deud wrth chdi dy hun yn ‘de bod hi’n amser cau’r siop, mynd i Marks and Sparks a phrynu par o slipas neis a chardigan frown gyfforddus, mynd adra a chloi dy ddrws ar y byd ond, Mr. Lewis,” pan alwodd Trefor rhywun yn ôl eu cyfenw, golygai ei fod o ddifrif! “Let me tell you de, dwyt ti ddim yn barod am hynny eto, o na, no way. Jest sbïa ar dy hun for God’s sakes’ ddyn, ti’n be, drideg tri neu rhywbeth, ti’n iach, gweithio a byw mewn lle lyfli hefo pobl sy’n dy garu di, a….a dyma be sy’n brillaint, ti’n shagio blydi josgin ffit! Be’ tisho well Rich?”

Gwnaeth hyn i Richard chwerthin yn ei de, gallai ddibynnu ar Mami Trefor i’w godi o unryw le du a gweld y byd yn gymaint goleuach!

“Ia, ti’n iawn Trefor, fel arfar.”

“Dwi’n gwybod fy mod i’n iawn, tydw i’n iawn drwy’r adag ‘dwch?” Meddai Trefor gan wenu ar ei ffrind cyn dweud “Rŵan, gorffenna’r tost ‘na i mi gael golchi’r llestri ‘ma, a dos allan am awyr iach, neith awel y mor the world of good i chdi bore ‘ma!”

Ychydig oriau’n ddiweddarach, teimlodd Richard yn barod am goffi a chacen. Roedd wedi cymeryd cyngor Trefor ac wedi mynd allan a cherdded ar hyd y traeth, a cherdded ymlaen wedyn heibio’r teuluoedd a oedd wedi dechrau meddiannu’r tywod melyn am ddiwrnod arall o dorheulo a throchi’n y tonnau a’r rhedwyr brwd a’r cerddwyr a’u cwn, a gwelodd ei hun allan o’r dref ei hun hyd yn oed ac ar Lwybr yr Arfordir yn anelu am gyfeiriad adref. Roedd hi’n ddydd clir o ran tywydd a gallai weld yn y pellter y bae cysgodol lle safai Porthyfelin. Taerai wrtho’ hun nad oedd erioed wedi cerdded mor bell ar hyd y Llwybr a rhyfeddodd at brydferthwch a distawrwydd natur y rhan yma o’r arfordir. Teimlai cymaint gwell ac anghofiodd am y cur yn ei ben a’r siomedigaeth ar ôl neithiwr.

Ar ei ddychweliant yn ôl i’r dref daeth o hŷd i gaffi bach nad oedd yn bodoli pan oedd o’n byw’n y dref. Roedd yn le braf yr olwg o fewn cyrraedd y traeth ond wedi ei guddio braidd o olwg llawer o bobl. Gan ddweud hynny mae’n raid ei fod yn digon poblogaidd oherwydd ei fod yn brysur iawn o ran cwsmeriaid ac yn bron yn llawn. Pobl yn darllen eu papurau Sul, pobl yn dal i fyny hefo’u gilydd ac yn rhannu storïau am y noson gynt, ambell i gwpwl yn mwynhau cinio yng nghwmni eu gilydd, – anaml iawn y gwelai Torri Syched gymaint o fwrlwm meddai!

Prynodd goffi llefrith a chacen bach a chafodd o hyd i le i eistedd wrth fwrdd hir wrth y ffenestr a wynebai’r lon tu allan. Rhaid oedd gwasgu ei hun i eistedd ar y stôl uchel rhwng dau gwsmer naill ochr iddo, doedd dim llefydd i’w cael ar y byrddau eraill, roedd hi mor llawn a hynny’n y caffi yma!

Tynnodd ei siwmper am ei fod yn gynnes yno’n y ffenestr yng ngwres Haul y prynhawn, ac roedd yn falch fod ganddo grys-t glan i’w wisgo, gan nad oedd wedi dod a chymaint a hynny o ddillad hefo fo ar y trip yma i’r dref. “Sori.” meddai wrth sylweddoli fod tynnu’i siwmper yn dasg anoddach mewn cyfyng-le fel hwn, ac roedd yn wybodol fod ei gyd-gwsmeriaid brin gentimedrau oddiwrtho! Ac i wneud pethau’n waeth, wrth iddo godi’r siwmper dros ei ben fe godwyd ei grys-t hefyd, i fyny hyd at ei ysgwyddau! Teimlodd ffasiwn gywilydd, ac wrth drio guddio’i hun a thwtio’i grys-t’n ei ôl mi fu bron iddo daro’i goffi. Dyfarodd ei enaid ei fod wedi trio stwffio’i hun i eistedd ar y stôl uchel yma rhwng ddau arall.

“Hei, dim problem siŵr!” Meddai’r cwsmer ar yr ochr chwith iddo. Symudodd hwnnw ei gylchgrawn – un am emau cyfrifiadurol, i wneud mwy o le i Richard gael mwynhau ei goffi a’i gacen.

“O diolch i chdi, neshi ddim meddwl hyn drwodd yn iawn naddo!” Atebodd Richard yn flin hefo’i hun am wneud cymaint o stŵr. Ar ôl sortio’i hun allan, edrychodd ar y cwsmer wrth ei ochr a bu bron iddo syrthio oddi ar ei stôl y tro yma. Y dyn a eisteddai yno oedd y cochyn a welodd yn yr orsaf ddoe…

“Dim problem, mae’n reit brysur yma p’nawn ‘ma’n tydy.” Atebodd y Cochyn wrth roi ei gylchrawn i lawr am funud a chymeryd llowciad o’i smwddi gwyrdd.

Teimlodd Richard fel ryw nain hen ffasiwn hefo’i gacen a choffi, yr unig beth oedd ar goll oedd doili i’w roi ar y blat hefo’r gacen, ac iddo yntau ddechrau gweu, meddyliodd wrth ei hun. “Tydw i heb fod yn y caffi yma o’r blaen, – mi o ni’n arfer byw’n y dre yma am ddipyn ond, ddim ers sbel rŵan,,” Sylwodd Richard fod ei sgwrs mor ddiddorol a rhaglen ddogfen ar hanes cling ffilm a waeth iddo fo adael y caffi rŵan ddim a chofrestru i symud i fyw i’r cartref hen bobl agosaf ar unwaith.

“Wyt ti’n iawn?” holodd y Cochyn gan synhwyro fod ei gyd-gwsmer yn anesmwyth ei fyd am ryw reswm. “Ydw, ydw, dwi’n champion diolch i ti,” atebodd Richard gan sylwi ei fod yn rhoi’r argraff hollol anghywir i’r Cochyn del ‘ma wrth ei ochr, “…yn barod am y banad ‘ma. Richard ydw i..”

“Trystan dwi, o Bentref Helyg, ond, dybiwn i dy fod yn gwybod hynny’n barod?” Rhoddodd Trystan ei smwddi nol ar y bwrdd ar ôl tynnu ar y gwelltyn i gael yfed ychydig o’r hylif gwyrdd gwelltiog-yr-olwg ac edrych at Richard. Cochodd yntau wrth sylweddoli fod y Cochyn, rŵan gydag enw rhywiol i fynd a’r wyneb a’r locsyn coch golau, hefyd wedi sylwi arno’n syllu arno o’r trên ddoe.

“Sori, doeddwn i ddim wedi bwriadu syllu arnot fel yna ddoe.” Meddai wth deimlo’i hun yn cochi fel plentyn drwg yn cyfaddef dwyn y dropyn olaf o lefrith o’r ffrij.

“Oeddat tad, a ti mond yn sori y ces di dy ddal!” Meddai Trystan gan wenu’n bryfoclyd, i ychwanegu at godi cywilydd Richard.

“Yli, dwi ddim yn desbret nag yn byrf na dim byd felly, jest digwydd dal fy sylw i nesdi ddoe, dyna’i gyd” Ceisiodd Richard osgoi sefyllfa anodd gan nad oedd yn siŵr os oedd y Trystan yma o ddifrif hefo’i gyhuddiadau, nac, os rhywbeth os oedd o’n hyd yn oed yn hoyw. Sylwodd ar ddynes ar y bwrdd agosaf atnyt yn troi ei phen i wneud yn siŵr nad oedd ‘sefyllfa’n digwydd y tu ôl iddi.

“Paid a chynhyrfu, mond tynnu dy goes di ydw i,” meddai Trystan gan osod ei law ar ben glin Richard, “..mi neshina dy glocio di ddoe hefyd ar y trên, a mi hoffais be welais i’n syth. Mi ‘sdeddish i’n y cerbyd nesaf am nad oeddwn eisiau codi cywilydd arno chdi’n y fan a’r lle.”

“Codi cywilydd, pam ti’n meddwl ‘sa hynny wedi digwydd?” Holodd Richard gan deimlo effaith y law ddieithr ar ei ben glin a’i galon yn dechrau curo’n galetach yn ei frest, yn wybodus nad oedd hyn yn effaith y caffin am nad oedd wedi yfed ei latte eto.

“Achos o ni bron a torri bol eisiau gwneud hyn i chdi.” A gyda hynny, gwyrodd drosodd a phlanu cusan ar ei wefys. Trodd y ddynes ei phen yn ôl gan wenu iddi hi hun, yn hapus ddigon gyda diweddglo’r stŵr y tu ôl iddi. Gwyddai Richard ddim beth i’w wneud, doedd o ddim wedi disgwyl hynna i ddigwydd, dim o bell ffordd. Syllodd i lygid gwyrdd Trystan ac fe’i gusanodd yn ei ôl, yno o flaen pawb yn y caffi bach. Dywedodd yr un yr un gair arall am eiliad, cyn i Richard ddweud y geiriau cyntaf a ddaeth i’w ben, “Tisho dwad nol hefo fi?”

Llowciodd y coffi mewn un, doedd ganddo’r un awydd i fwyta’r gacen, roedd adrenalin wedi cymeryd drosodd ei gorff. Heb feddwl, a heb drafferth rhoi’r siwmper yn ôl amdano, gafaelodd yn law Trystan wrth ei heglu hi allan o’r caffi, fel ‘sa fo methu cael Trystan allan o’r caffi’n ddigon cyflym.

Mewn ystafell wely’n rhif 44 Teras Glandon safai’r ddau ddyn yn wynebu eu gilydd yn fud, eu calonau’n curo mor galed nes creu poen. Edrycha’r ddau i lygid eu gilydd, eu anadl yn cyflymu a’r chwant yn annioddefol. I barahau’r chwant yn hirach, penderfynont dynnu dillad eu gilydd yn araf araf, fesul dilledyn. Tynnodd Trystan grys-t Richard a syllu arno. Hoffai be y gwelai, corff siapus, heb fod yn rhy gyhyrog, blew trwchus yn gorchuddio o’r frest ac i lawr y stumog ac hyd yn oed i lawr wedyn heibio’r gwregys a’r jîns denim. Edrychodd i fyny ar wyneb Richard, a gwennodd gystal a deud iddo am beidio a phoeni ac i fwynhau’r hyn a oedd i ddod. Hoffodd y locsyn brown tywyll, y llygid brown dyfn a edrychai arno o dan aeliau trwchus ond siapus, y gwefysau a oedd yn ysu i grwydro a darganfod..

Yna oedd tro Richard, aeth ati i dynnu crys-t du Trystan dros ei ben, a sylwodd yntau ar y blew cochaidd yn ei geseiliau, ac oglau chwys dynol, roedd raid iddo frathu ei wefys i beidio mynd at i’w snwyro a’i llyfu’n y fan a’r lle cyn i Trystan gael gorffen tynnu ei grys-t.

Roedd beth welodd wedyn yn ddipyn o sioc a dwed y gwir. Un o’r pethau mwyaf rhywiol i Richard oedd blewiach y frest, iddo fo, dyma beth fydd o’n chwilio am mewn dyn delfrydol, – petai ffasiwn beth y bod! Ond, wrth syllu at Trystan gwelodd ei fod yn hollol ddi-flew ar ei frest a’i stumog. Roedd y ffaith ei fod yn gwisgo locsyn mor flewog yn gwrth-gyferbyniad llwyr i’r moelni a welodd o’i flaen rŵan. Blynyddoedd yn ôl bysai wedi hyd yn oed rhoi’r gorau i bennod horni petai wedi dod ar draws ffasiwn sefyllfa ond, y funud honno, efallai yn union am fod corff Trystan yn hollol groes i’w arfer, roedd Richard yn hyd yn oed fwy horni. Heb flew, gallai weld cyhyrau cryf brest Trystan, a’r ddwy nipyl fach binc yn disgwyl am ei sylw. Roedd ganddo’r mymryn lleiaf o flewiach bach coch o’i fotwm bol i lawr heibio’i drowsys rhedeg cotwm. Ysai i gael gweld mwy…

Gafaleodd Trystan ym mwcl gwregys Richard a’i ddaffod wrth edrych i’w lygid. Agorodd fotymau balog y jîns ag un llaw a gyda’r llaw arall, tynodd y jîns lawr mewn un symudiad. Diolchodd Richard i’r nefoedd ei fod wedi gwisgo trôns ‘call’ bore ‘ma ar ôl ei gawod. Camodd allan o’i jîns a gafaelodd yntau yn elastic trowsys rhedeg Trystan. Tynnodd nhw i lawr a chamodd Trystan allan ohonynt. Safodd y ddau yno’n edrych ar eu gilydd. Roedd codiad amlwg Trystan yn ei drôns byr, steil blaen-Y hen ffasiwn ond yn amlwg yn newydd yn ôl eu lliw glas a gwyn siarp. Roedd ei goc wedi gogwyddo i un ochr yng nghyfunle’r cotwm, gwelodd Richard ei bod yn caledu hyd yn oed wrth iddo edrych arni. Estynnodd ei law dde a chwpanodd fols Trystan, ac edrychodd i fyw ei lygid.

Gafaelodd Trystan yn syth yng nghoc ei gymer. Gwisgai Richard bar o focsyrs cotwm a adawodd ddigon o le i godiad gael gwneud argraff. Tuchannodd Richard ychydig wrth deimlo llaw dyn arall yn gafael yn ei goc. Ni allai ddisgwyl funud mwy a thynnodd ei focsyrs a’u taflu o’r neilltu. Cymerodd Drystan hyn yn arwydd syth o’i gyfle i gael coc Richard yn ei geg ond stopiodd Richard o cyn iddo orffen gwyro ar ei ben gliniau, gafaelodd ynddo a’i dywys ar y gwely mewn un symudiad. Tynnodd Trystan yntau ei drôns gan ryddhau ei goc a’i gwd ond cyn iddo gael cyfle i’w taflu i’r llawr, cymerodd Richard hwy o’i afael a’i snwyro’n ddofn. Gyrrodd hyn Richard yn wallgof o horni, daliodd Trystan i lawr ar y gwely, gorfeddodd drosto a’i gusanu’n wyllt. Agorodd Trystan ei geg i dderbyn tafod Richard yn eiddgar. Cusanodd y ddau eu gilydd yn wyllt gan duchan. Doedd dim rhan o gorff eu gilydd nad oedd Trystan a Richard ddim am gusanu na llyfu, snwyro a chosi. Llyfodd Richard geseiliau chwyslyd y Cochyn gan orfoleddu ym mlas ac oglau’r chwys. Ni allai Trystan ddod tros pa mor horni oedd y teimlad o flew brest Richard, yn enwedig pan caiff ei rwbio ar ei frest moel o ei hun. Doedd o ddim yn medru disgwyl ddim eiliad yn fwy, roedd raid iddo gael coc Richard yn ei geg! Datgysylltodd ei hun o afael ei gymer a gorweddodd hwnnw ar y gwely i ddal ei wynt a llyncu ei boer a chymerodd lowciad o’r gwydryn o ddŵr a oedd wrth ei wely ers y bore.

Gafaelodd Trystan ym mon coc Richard a syllu arni am eiliad cyn llowcio ar ben y goc wlyb. Bu tuchan Richard yn ddigon uchel i Trefor ei glywed, i lawr yn y gegin! Cychwynodd i sugno’n ddofn a chyflym, chwaraeodd a bols Richard ag un llaw a mwythoni ei frest flewog a’r llall. Roedd Richard ar goll mewn nefoedd o synhwyrau rhywiol nad oedd wedi ers, neu hyd y oed gyda Carwyn na neb arall heb eu teimlo o’r blaen. Doedd o ddim mewn rheolaeth o’i gorff, roedd y Cochyn di-flew hyderus yma mewn rheolaeth rŵan, a diolch byth am hynny, meddyliodd. Ildiodd i’r cyfan heb strach. Gwirionnodd Trystan ar flas y goc oedd yn ddwfn yn ei geg a’i gorn gwddf, roedd ei gwlybaniaeth glugiog yn gymysg a’i boer a llyncodd yr hynny y medrai rhwng pob sugniad. Hoffai deimlad y bols yn y cwd yn ei law chwith, hoffai’r ffordd yr oedd y ddwy folsan yn ymateb i’w gyffwrdd tendar. Buasai wedi medru cario ‘mlaen yn hapus hyd nes y daethai Richard yn ei geg ac ar ei wyneb ond tynnodd ei geg oddiar goc Richard a gollyngodd ei afael ar ei gwd. Dringodd dros Richard a rhodliniodd ei frest gan deimlo blew brest Richard yn cosi ei gwd ei hun. Sythodd ei gefn ac edrychodd i lawr ar Richard a oedd yn edrych yn syth ar ei goc. Roedd gan Trystan goc dew, tua chwe modfedd o hyd. Agorodd Richard ei geg, yn awyddus i’w blasu. Symudodd Trystan ychydig ymlaen er mwyn i Richard gael ei sugno. Crynnodd Trystan wrth i’r teimlad o Richard yn sugno’i goc yrru sioc drydanol trwy’i gorff. Edrychodd lawr ar y dyn blewog yma a oedd yn amlwg yn wrth ei fodd yn ei sugno’n ddi-gwestiwn a gwyddai nad oedd llawer hyd nes y byddai’n agosáu i ddod.

Tynnodd ei hun allan o geg Richard a dywedodd wrtho “Rich, nei di’n ffwcio fi?”

Doedd dim angen gofyn dwy waith, er, fel arfer, Richard oedd yn arfer cael ei ffwcio gan ddynion mawr fel Carwyn, ymhyfrydodd yn y cyfle i ffwico dyn am unwaith. Cododd Richard am eiliad i nol condom a phaced bychan o liwb o’i fag cyn dychwelyd ar y gwely. Gorweddai Trystan ar ei gefn yn eiddgar ond trodd Richard o drosodd fel ei fod yn gorwedd ar ei gefn ac yn edrych i fyw ei lygid. Agorodd paced y condom a’i gynnig i Trystan. Cymerodd hwnnw’r condom yn ei law rholiodd y condom lawr hyd coc galed ei gyfaill, gan gymryd sylw arbennig i flaen ei goc sensitif, ochneidodd Richard gyda’r teimlad o’r latecs ar ei goc, ac yna agorodd y pecyn bach o liwb a rhoi’r hylif oer ar dwll tin Trystan, ochneidiodd hwnnw am eiliad gan oerfel yr hylif glugiog.

Edrychodd y ddau i fyw llygid eu gilydd a phan yn barod, nesaodd Richard at Trystan a chododd hwnnw ei gluniau i fynny ychydig i gyfarfod coc Richard. Cododd Richard goesau Trystan tros ei ysgwyddau ei hun ac anelodd blaen ei goc at din eiddgar Trystan. Dechreuodd i ffwcio Trystan, y araf ac ofalus ar y dechrau er mwyn i Trystan arfer a’r goc a oedd yn ei dreiddio. Yna, ar ôl ychydig o funudau, dywedodd Trystan wrtho am gyflymu a pheidio bod ofn bod yn fwy garw’n ei ffwcio. Gyda hynny cyflymodd Richard ei wib a’i rym gan adael ei hyn i fynd yn gyfan gwbl, cydiodd yng nghoc galed Trystan a’i halio mewn rhyddm ei ffwcio – y tuchan, y chwysu, y bustachu, y naill ddyn yn cyffwrdd eu gilydd, yn teimlo cyhyrau eu gilydd, yn blasu eu gilydd, yn rhannu poer, chwys a semen.

“O god, dwi am ddŵad, tisho mi ddŵad ynddo chdi?” Gofynnodd Richard gan gysidro am eiliad efallai nad oedd Trystan eisiau iddo ddŵad ynddo fo, ond beth bynnag oedd penderfyniad Trystan roedd gofyn iddo ddweud yn go handi am y gallai deimlo’i orgasm yn cychwyn.

“Dwi’n dŵad hefyd……ffycin tyrd ynddo fi, dwi’n dŵad Rich, dwi’n ffycin dŵad OOOOOOOOO!!!” Ochneidiodd Trystan wrth iddo gyrraedd ei orgasm bwerus. Haliodd Richard ei goc wrth i Drystan dasgu ei had tros ei stumog ac ar ei frest, daliodd i’w halio a thasgodd ‘chwaneg o’r hylif gwyn poeth ar stumog blewog Richard cyn iddo yntau ollwng gafael ar goc Trystan am ei fod wedi cyrraedd y lle nad oedd dychwelyd ohonno. Daeth yn galed o fewn Trystan, teimlodd ei hun yn gwagio’i gwd yn dwfn yn Nhrystan ac ar ôl i’w orgasm orffen, gorweddodd ar ei ffrind tra oedd o dal y tu fewn iddo.

Gorweddodd y ddau yno am beth amser, yng nghlwm yn eu gilydd, yn gymysg yn eu chwys, eu poer a’u had poeth. Gwrandawodd y ddau ar guriad calon y naill a’r llall yn araf ddychwelyd i’w rhyddmau arferol. Doedd yr un o’r ddau mewn brys i dad-glymu na symud oddiar y gwely. Arhosant yno hyd nes iddi dywyllu y tu allan. Codosant o’r gwely’n y diwedd, wedi eu gyrru i godi oherwydd chwant bwyd a diod yn fwy na dim. Aethant am gawod gyda’u gilydd. Mwynhânt folchi’r naill a’r llall, yn falch o gael cyfle arall i archwilio’u cyrff. Doedd dim byd rhywiol i’r broses hon, cymerodd y ddau eu hamser i folchi’r naill mewn ffordd tendar ac ofalus. Ar ôl y gawod ac iddynt sychu eu hunain, aethant i lawr y grisiau i’r gegin i gael ychydig o’r lasania’n y ffrij. Sgwrsiodd y ddau am bopeth a dim byd, tan ddaeth hi’n amser i ddod i sgwrsio am y peth pwysig, – beth nesaf iddynt.